DELİ SADECE ADIM
Ne zamandır almamıştım kelemimi elime
ne de özlemişim ,
yazmayı, çizmeyi.
gece olunca, insan gerçekten de düşünceleriyle,
anılarıyla başbaşaymış...
düşünüyorum da, dünya bu kadar karmaşık mıydı?
bu kadar karanlığa rağmen
hep bir aydınlığım var mıydı?
sen gittin ya
daha sana doyamadan,
neler yaşadığımızı, ne olduğumuzu anlamadan...
içimde hep bir acı var
konuşamadık ya,
daha dorusu konuşamadım ya...
sen gittin ya, yine uzaklara,
daha gözlerine derinden bakamadan...
deli sadece adım ,
sen gittin ya...
hiç bu kadar özleyeceğimi sanmıyordum, yanımdayken.
o şarkıyı unutmadığını duydum ya, ağzından...
artık bayram çocuğu gibiyim, her an heycanlı.
ama gittin ya,
gitmek zorunda kaldın ya, daha sana doyamadan...
yollarımız ayrılırken gidişinde,
el sallayamadım ya sana.
elim hep çekingen, ürkek...
kulaklarımda az da olsa duyduğum sesin,
gözlerimde bakışların,
elimde o sıcaklığın kaldıya,
daha ne isterim...
sen gittin ya, deli sadece adım...
aşk gözlerimde kaldı
tıpkı gözümün önündeki gülümseyişin gibi.
sen gittin ya geceler sığınabileceğim,
hayalinle başbaşa kalabileceğim tek liman artık bana.
susuzluğumu giderecek tek şey
senin için döktüğüm gözyaşlarım...
sen gittin ya,
burda olduğun son gün tek zamanım...
bir yarım hiç tamamlanmadI,
sen gittin ya,
deli Sadece adım....